Performance

Performance is live art, it is time based and it happens in a specific place. A performer (or a group of performers) by connecting a space, site and time, undergoes an action that is presented to the public. In very specific cases the public may not be present or the notion of a public may not be clear. The action itself can also be unspecific and the presence or absence of a performance artist may also be unclear. The essence of a performance shifts the attention of a spectator towards the process of creation. This process provokes spontaneous reactions in him/her, causes strong tension and prepares the ground for direct encounter in which a physical, psychic and mental interaction is strongly experienced.

Performance art in its early stage, when it was on the margin of art practice, was presented in spaces that were of minor importance, degraded, abandoned and unimportant for commercial art ventures. In Poland the process was similar – performance artists avoided so called official galleries that were institutionally controlled by censorship and politicians. However, performers through undertaking their counterculture actions, were actually coming closer to existing institutions, galleries, theatres and clubs in order to continue more successfully in art. Having initially existed outside of a conventional frame, performance art unexpectedly became a mighty power, able to express important and critical statements.

The idea of creating site specific performance appeared much later and was inspired by the earlier experiences of sculptors and architects. Art institutions willingly joined the process of creating and preparing such performances – bringing artists out of the galleries.

For performers the choice and the specifics of the site has always had a fundamental importance. This is not only with reference to the sites’ physicality and apparent contexts. The site may also comprise a spirituality, history or events that were important or associated with specific people. Artists constantly have searched for new places to meet new audiences or subject themselves to inspiration that they have not experienced before.

Site specific performance is most often time-based over an extended time. The interaction with a spectator or another member of the public is in this way fuller, analytic, reflexive and emotionally similar for all participants. Site specific performance is also a rewarding experience for an artist, who while making a performance that lasts a few hours, has to overcome loneliness, extremes of temperature, smell, humidity, rain, the discomfort of flies, insects or an accidental crowd of a few thousand teenagers coming back from a rock concert! An artist may be prone to strange questions, as site specific performance highlights the previous absence of live action in the same space.

Site specific performance may appear as a result of coincidental circumstances or as the result of an offered available space. A site specific performance may be a few hours of minimalist action or a short dynamic expression by a performance artist.

In site specific performance there is a mutual interaction between the context, the making of an idea and the very structure of the performance. Performers often search for specific places and original contexts in order to better present their ideas or discover a whole new sense. A specific context may become the inspiration and the beginning of a new performance. The question of taking an environment into account, however, is more complicated, since in performance one may talk about various contexts. A context may be outlined by the reaction of the public or indicated by one’s own body or dress, used images, signs or items. A context may be created by a performer, a public, an accidental event during the performance, the specific site, its past, the art of other artists, political events or with reference to some other reality. […]

Full version of the text was published in Performance, Intermedia, ed. Grażyna Teodorowicz, Szczecin: Stowarzyszenie OFFicyna, 2011, 4-9.

Advertisement

Performance

Performance jest sztuką żywą, dziejącą się w czasie i konkretnym miejscu. Osoba performera (grupa performerów) łącząc miejsce, przestrzeń i czas tworzy akcję, która jest prezentowana publiczności (drugiemu człowiekowi). W szczególnych przypadkach publiczność może być nieobecna lub pojęcie publiczności może być niezbyt jasne. Podobnie jak sama akcja lub kwestia obecności / nieobecności performera. Istotą performance jest to, że przesuwa uwagę widza na proces tworzenia, wywołuje u niego żywe reakcje, wyzwala silne napięcie i równocześnie staje się płaszczyzną bezpośredniego spotkania, w której jest mocno odczuwana i przeżywana współzależność fizyczna, psychiczna i umysłowa.

Sztuka performance już w swej początkowej fazie, pojawiając się wyłącznie na marginesie sztuki była prezentowna w miejscach mniej ważnych, zdegradowanych, opuszczonych, nieistotnych dla sztuki rynkowej. W Polsce ten proces przebiegał podobnie – artyści unikali przede wszystkim tzw. galerii oficjalnych, które były instytucjonalnie kontrolowane przez cenzurę i polityków. Jednak performerzy podejmując akcje kontrkulturowe zbliżali się do istniejących instytucji, wnętrz galerii, teatrów czy klubów, by stamtąd móc lepiej zaistnieć w sztuce. Wykorzystując swoją obecność na marginesie, niespodziewanie sztuka performance stała się potężną siłą zdolną do emisji ważnych i krytycznych wypowiedzi.

Idea tworzenia site specific performance powstała znacznie później – i była inspirowana przede wszystkim wcześniejszymi doświadczeniami rzeźbiarzy i architektów. W proces tworzenia i przygotowania tego typu wystąpień włączyły się chętnie instytucje artystyczne – wyprowadzając artystów poza galerie.

Dla performerów wybór i specyfika „miejsca” ma zawsze fundamentalne znaczenie. Nie chodzi tylko o jego fizyczność i widoczne konteksty. Miejsce obejmuje także jego duchowość, historię, szczególne wydarzenia lub powiązanie z konkretnymi ludźmi. Artyści poszukują nieustannie nowych miejsc, by spotkać nową publiczność lub poddać się niespotykanej wcześniej inspiracji.

Site specific performance ma najczęściej charakter procesualny, jest rozciągnięty w czasie, tak by interakcja z widzem, drugim człowiekiem miała pełniejszy wymiar, analityczny i refleksyjny charakter, i była emocjonalnie zbliżona pomiędzy uczestnikami zdarzenia. Site specific performance jest też niezwykłym doświadczeniem dla artysty, który wykonując wielogodzinny performance musi często przezwyciężać samotność, zimno/ciepło, zapach, wilgotność, deszcz, atak much, insektów albo kilkutysięczny tłum nastolatków powracających z koncertu rockowego. Artysta jest narażony na zaczepki i dziwne pytania, ponieważ zawsze dziejący się na żywo site specific performance pojawia się w kolizji z wcześniejszą nieobecnością jakichkolwiek żywych akcji w tym miejscu.

Site specific performance może zaistnieć wskutek przypadkowych okoliczności lub zaoferowanej dostępnej przestrzeni. Site specific performance może przybrać formę wielogodzinnej minimalistycznej akcji lub też być krótkotrwałą dynamiczną ekspresją performera.

W site specific performance istnieje wzajemna zależność kontekstu, tworzenia idei i samej konstrukcji performance. Performerzy często poszukują specyficznych miejsc, oryginalnych kontekstów, by móc lepiej zaprezentować swoje idee lub odkryć całkiem nowe sensy. Kontekst jest tutaj inspiracją i początkiem performance. Kwestia uwzględnienia bezpośredniego otoczenia jest jednak bardziej skomplikowana, ponieważ w performance możemy mówić o wielu kontekstach. Kontekstem może być reakcja publiczności, własne ciało lub ubiór, użyte obrazy, znaki i przedmioty. Kontekst może być tworzony przez performera, publiczność, przypadkowe zdarzenie podczas performance, specyfikę miejsca, jego przeszłość, sztukę innych artystów, wydarzenia polityczne lub poprzez przywołanie jakiejś rzeczywistości. […]

Pełna wersja tekstu została opublikowana w Performance, Intermedia, red. Grażyna Teodorowicz, Szczecin: Stowarzyszenie OFFicyna, 2011, 4-9.